تمام انواع فلفل از گروه سبزیجات هستند و این دسته از سبزی‌ها از فلفل سبز دلمه‌ای گرفته تا فلفل تند قرمز همگی در یک گروه غذایی جای می‌گیرند و تقریباً دارای خواص مفید بسیاری برای بدن هستند.

تحقیقات ارائه شده در نشریه بیریتیش مدیکال نشان می‌دهد که هفت هزار سال قبل از میلاد مسیح، در آمریکای جنوبی و مرکزی از این سبزی به عنوان چاشنی در غذاها استفاده می‌شد.

پژوهشگران می‌گویند؛ این ماده غذایی یکی از منابع سرشار ویتامین ث و کاروتن‌ها است.

متخصصان از مدتها پیش معتقدند که از این سبزی خوراکی می‌توان برای افزایش جریان خون، تحریک سیستم عصبی، افزایش اشتها و رهایی از سوءهاضمه استفاده کرد. حتی بسیاری از محققان و متخصصان طب سنتی در چین توصیه می‌کنند که زنان برای تسکین دردهای ناشی از دوره عادت ماهانه می‌توانند از فلفل استفاده کنند. نوعی از این سبزی به نام فلفل دلمه‌ای به رنگ‌های سبز، نارنجی، زرد و قرمز وجود دارند که اصلا تند نیستند و ما اغلب آنها را با غذا یا در سالاد استفاده می‌کنیم.

مطالعات نشان می‌دهد؛ کاپسیسین ماده‌ای در فلفل است که سبب گرم بودن این گیاه می‌شود. هر چند که فلفل گیاهی گرم است، اما کاپسیسین موجود در آن سبب کاهش درجه حرارت بدن شده که یکی از دلایل اصلی تمایل مردم مناطق آب و هوای گرم به مصرف زیاد فلفل محسوب می‌شود.

تحقیقات نشان داده است که کاپسیسین به عنوان فعال‌ترین عنصر موجود در فلفل، سبب کاهش میزان کلسترول خون و کاهش شدت سیگنال‌های درد در بدن می‌شود. این ماده همچنین خاصیت آنتی اکسیدانی دارد که سلول‌های شما را از آسیب مولکول‌های رادیکال آزاد محافظت می‌کند و درعین حال خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد.

به گزارش ایسنا، این ماده به بسیاری از خواص درمانی فلفل کمک می‌کند و سیستم قلبی عروقی را تحریک و سیستم هاضمه را تقویت کرده و درد موجود روی پوست یا مفاصل بدن را تسکین بخشیده و برای مثانه به عنوان داروی ضد احتقان و ضد باکتری موثر است.

به گفته محققان، فلفل میزان کلسترول خون را پایین می آورد که این امر باعث کاهش فشارخون نیز می‌شود. این گیاه همچنین از انعقاد خون در رگ‌ها جلوگیری می‌کند و این خواص فلفل به پیشگیری از بیماری‌های قلبی نظیر آرترواسکلروز (سخت شدن رگ‌ها) کمک فراوانی می‌کند.

هر چند فلفل سبب سوزش زبان می شود، اما این گیاه واقعاً مسکنی قوی است.

این گیاه ابتدا سبب تحریک درد می‌شود، اما بعد از مدتی شدت علایم درد را در بدن کاهش می دهد.

کاپسیسین موجود در فلفل نه تنها درد آرتروز و آرتریت روماتوئید را تسکین می‌دهد، بلکه

 هنگام استفاده به شکل موضعی، میزان ورم ناشی از این بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

فلفل با تحریک ترشح آنزیم‌های گوارشی در معده و نابودی باکتریهایی که می‌توانند عامل عفونت باشند، قدرت هضم را تقویت می‌کند. خاصیت ضد باکتری فلفل همچنین از

 بروز اسهال ناشی از عفونت جلوگیری می‌کند.

پژوهشگران تاکید می کنند؛ این گیاه به عنوان داروی ضد احتقان سبب رقیق و نازک شدن خلط و خارج شدن آن از ریه‌ها می‌شود. از آنجا که این گیاه بافت ریه را تقویت می‌کند در نتیجه برای بیماران مبتلا به آمفیزم (بیماری اتساع و بزرگ شدن ریه ها) نیز مفید است

http://www.pezeshkan.org/?p=22384

ماست پرچرب برای سلامتی خطر دارد

این روزها عرضه انواع ماست‌های پرچرب خصوصاً ماست‌های چکیده، خامه‌ای یا ماست‌هایی با 7 تا 15 درصد چربی در سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها به حدی افزایش یافته که موجب شده است، حتی افرادی که گرایش به مصرف این نوع ماست‌ها نداشتند نیز به خرید این گروه از لبنیات پرچرب ترغیب شوند.

نگران‌کننده‌تر آن که برخی خانواده‌ها به این تصور که ماست‌های پرچرب در مقایسه با انواع کم‌چرب خوش‌طعم‌تر و مغذی‌تر هستند، در زمان خرید بدون هیچ تأملی لبنیات پرچرب را انتخاب می‌کنند.

متأسفانه، افزایش تولید این محصولات نه‌تنها منجر به تغییر ذائقه مردم به سوی مصرف فرآورده‌های پرچرب می‌شود، بلکه مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد.

اما پرسش اینجاست، ارزش تغذیه‌ای و عوارض ناشی از مصرف ماست‌های پرچرب و چکیده چه میزان است؟ آیا مصرف ماست‌های پرچرب برای تمامی گروه‌های سنی محدودیت دارد؟

عوارض مصرف ماست پرچرب

پایه اصلی تمام ماست‌ها، شیر است. اما عاملی که موجب تفاوت میان انواع ماست‌ها می‌شود درصد چربی شیر به کار رفته در آن‌هاست.

معمولاً ماست‌هایی با چربی بالای 5‌/‌2 درصد، پرچرب محسوب می‌شوند. این چربی از نوع اشباع و حاوی مقداری کلسترول است و به اندازه چربی گوشت قرمز، پیه و دنبه برای بدن زیان دارد.

چربی این محصولات در بدن اثر مستقیم بر رگ‌های قلب داشته و در طولانی مدت با ایجاد فشار خون بالا و رسوب چربی در دیواره رگ‌ها موجب تنگ شدن رگ‌های اصلی قلب و تصلب شرایین می‌شود.

این خطر زمانی تشدید می‌شود که بدن بدون تحرک باشد. البته شاید ماست خامه‌ای یا ماستی با 7 درصد چربی برای فردی که 2 قاشق ماست در روز می‌خورد چندان مضر نباشد، اما مطمئناً برای افرادی که با هر وعده غذایی دو کاسه ماست می‌خورند بسیار خطرناک است. از طرف دیگر ممکن است یک فرد روستایی که تحرک بدنی بالایی دارد با مصرف ماست پرچرب دچار مشکل نشود، اما به طور قطع افراد شهرنشینی که تحرک بدنی کمی دارند با مصرف محصولات پرچرب به مشکل برمی‌خورند.  

ارزش تغذیه‌ای ماست پرچرب

معمولاً کلسیم و پروتئین ماست‌ها از خواص مهم تغذیه‌ای آن‌ها محسوب می‌شود که کلسیم آن با چربی نسبت عکس دارد، یعنی هرچه چربی لبنیات بیشتر باشد، کلسیم آن کمتر می‌شود.

معمولاً ماست‌های پرچرب سرشار از ویتامین‌های محلول در چربی چون ویتامین E، D و A بوده و از نظر طعم با ماست‌های کم‌چرب تفاوت چندانی ندارند. مصرف این نوع ماست‌ها برای افراد بسیار لاغر، کودکانی که دچار سوءتغذیه یا سوء جذب هستند و افرادی که بیماری‌های سخت و کاهنده وزن دارند، مناسب است، اما افرادی که چاق هستند یا چربی خون بالایی دارند و البته افراد سالم و بالغ باید محصولاتی با 5‌/‌1 تا 2 درصد چربی استفاده کنند.

بد نیست بدانید استفاده از دخانیات و سابقه ژنتیکی در بیماری‌های قلب و عروق از جمله مواردی هستند که در کنار استفاده از لبنیات پرچرب می‌توانند به تشدید عوارض ناشی از مصرف این نوع محصولات بینجامد.

ماست چکیده یا کیسه‌ای

ماست چکیده با آبگیری ماست معمولی به دست می‌آید. هر چقدر آب این ماست کمتر باشد بر میزان پروتئین، چربی و ویتامین‌های محلول در چربی آن افزوده می‌شود. اما به دلیل خروج آب ماست از میزان ویتامین‌های محلول در آب چون ویتامین‌های گروه B خصوصاً ویتامین B2 و مقداری از پروتئین‌های محلول آن کاسته می‌شود و برعکس کالری آن افزایش می‌یابد. این ماست می‌تواند چاق‌کننده باشد و منبع اسیدهای چرب اشباع است.

نصف لیوان ماست چکیده حدوداً معادل یک لیوان ماست معمولی است و افرادی که مبتلا به مشکلات گوارشی از جمله عدم تحمل لاکتوز هستند یا نمی‌توانند در یک وعده حجم زیادی غذا مصرف کنند، بهتر است مقدار کمی از این ماست را به همراه غذا میل کنند. 

توصیه‌ها

* ترشی و شیرینی ماست نشان ‌دهنده‌‌ی کیفیت آن نیست. معمولاً نگهداری آن در مدت طولانی یا خارج یخچال منجر به ترش شدن آن می‌شود. بد نیست بدانید ترشی ماست از نظر تغذیه‌ای به جذب کلسیم کمک می‌کند.

* ماست معمولاً 10 تا 15 روز تاریخ مصرف دارد و بعد از گذشت این تاریخ کمی ‌ترش می‌شود، اما مصرف آن برای سلامت ضرری ندارد. چرا که ترشی ماست از رشد میکروارگانیسم‌های مضر آن می‌کاهد.

* در صورت آلوده شدن ماست به کپک و یا ایجاد طعم تلخ، آن را دور بریزید.

* آب ماست را دور نریزید. آب ماست همان سرم شیر است و ارزش غذایی فراوانی داشته و سرشار از پروتئین‌های محلول و ویتامین‌های گروه B است. 

بخش تغذیه و آشپزی تبیان

هفت دلیل خوب برای مصرف دارچین

این ادویه را که می‌توان در بیشتر غذاها و شیرینی‌جات استفاده کرد، برای سلامتی بی نظیر است.

در این مقاله 7 دلیل خوب ارائه می‌دهیم که هر کدامش برای تشویق به مصرف بیشتر این ادویه کافی است. با ما همراه باشید.

1- دارچین برای مقابله با

سرماخوردگی و گریپ خوب است

دارچین سرشار از «آلدئید سینامیک» است که یک آنتی باکتری، ضدویروس و ضدانگل بسیار قوی محسوب می‌شود. این ادویه‌ی معطر سیستم ایمنی بدن را تحریک و تقویت می‌کند.

روش مصرف: یک قاشق چای‌خوری دارچین و دو عدد چوب میخک را در یک فنجان آب گرم بریزید. در ظرف را بپوشانید و اجازه دهید بجوشد.

سپس از روی شعله برداشته و بگذارید به مدت 10 تا 15 دقیقه دم بکشد. به این محلول آب نصف لیموترش و 1 قاشق غذاخوری عسل اضافه کنید. هر روز یک تا دو بار از این محلول میل کنید تا سرماخوردگی‌تان درمان شود.

2- دارچین نفخ را از بین می‌برد

همان طور که گفتیم دارچین خواص ضدعفونی کنندگی دارد و برای همین از فلور روده محافظت می‌کند. دارچین گرفتگی عضلات معده و روده را برطرف می‌سازند و با نفخ مقابله کرده و اسهال را رفع می‌کند.

روش مصرف: 150 میلی لیتر آب را روی 1 قاشق چای‌خوری چوب دارچین خرد شده یا پودر دارچین ریخته و در ظرف را بگذارید. اجازه دهید به مدت 15 دقیقه دم بکشد. محلول را صاف کرده و هر روز 3 مرتبه (بعد از غذا) از آن بنوشید. این کار را به مدت 7 تا 10 روز تکرار کنید. توجه داشته باشید که زیاده‌روی نکنید.

3- دارچین انرژی‌زا است

دارچین روی جسم و روح ما تأثیر گذاشته و انرژی‌مان را بالا می‌برد. برای همین اگر احساس خستگی و کسالت می‌کنید به سراغ دارچین بروید.

روش مصرف: روی 150 میلی گرم آب یک قاشق چای‌خوری پُر پودر دارچین بریزید. در ظرف را گذاشته و اجازه دهید به مدت 15 دقیقه دم بکشد. زمانی که احساس خستگی فیزیکی می‌کنید از این محلول بنوشید.

می‌توانید به مدت 10 روز از این نوشیدنی دارچینی برای رفع احساس خستگی‌تان استفاده کنید. اما توجه داشته باشید که میزان دارچین را بیشتر نکنید.

4- دارچین میزان تری‌گلیسیرید

و کلسترول را پایین می‌آورد

دارچین میزان گلیسمی خون را پایین می‌آورد و به همین دلیل میزان کلسترول خون و تری گلیسیرید را کاهش می‌دهد. نتایج یک پژوهش پاکستانی نشان می‌دهد مصرف روزانه‌ی 1 تا 6 گرم دارچین به مدت 40 روز میزان تری گلیسیرید را 23 تا 30 درصد و میزان LDL را به میزان 7 تا 27 درصد کاهش می‌دهد.

روش مصرف: روزانه یک قاشق چای‌خوری دارچین را به انواع غذاهای خود اضافه و میل کنید.

5- دارچین با پیری مقابله می‌کند

دارچین حاوی میزان قابل توجهی تانین است که قدرت آنتی اکسیدانی بالایی دارد و به همین دلیل با رادیکال‌های آزادی که باعث پیری سلول‌ها می‌شود مقابله می‌کند.

روش مصرف: روزانه 1 قاشق چای‌خوری به غذاهای خود اضافه کنید. توجه داشته باشید که در مصرف دارچین نیز دچار افراط نشده و بیش از 1 قاشق در روز از این ادویه استفاده نکنید.

6- دارچین میزان گلیسمی را پایین می‌آورد

دارچین با افزایش گلیسمی بعد از صرف غذا مقابله می‌کند و به همین دلیل باعث می‌شود افراد دیابتی برای صرف غذا کمتر دچار مشکل شوند.

نتایج یک پژوهش پاکستانی که در سال 2003 انجام گرفته است نشان می‌دهد مصرف روزانه 1 تا 6 گرم دارچین به مدت 40 روز میزان قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به میزان 18 تا 29 درصد کاهش می‌دهد.

روش مصرف: روزانه 1 قاشق چای‌خوری دارچین به غذاهای خود اضافه کنید.

7- دارچین اشتها را افزایش می‌دهد

دارچین تحریک کننده‌ی غدد بزاق و غشای مخاطی معده محسوب می‌شود. این ادویه‌ی معطر تشکیل شده از یک ترکیب قوی به نام آلدئید سینامیک است که به طور طبیعی اشتها را افزایش می‌دهد.

روش مصرف: 1 قاشق چای‌خوری دارچین را در 150 میلی لیتر آب ریخته و اجازه دهید به مدت 15 دقیقه دم بکشد. محلول را صاف کرده و هر روز دو مرتبه نیم ساعت قبل از غذا میل کنید.

این نوشیدنی برای زمانی که احساس بی اشتهایی می‌کنید موثر است. توجه داشته باشید که مصرفتان بیش از میزانی که توصیه شده است نباشد.

فاطمه مهدی پور

بخش تغذیه و آشپزی تبیان